Het verhaaltje

Jouw blik Die blik van jou vrijdag bij je vertrek, Brengt me nog helemaal van mijn stek.
Heb mezelf daarom niet meer in de hand, Dat ik zelfs letterlijk mijn vingers verbrand.
Dat verlangen naar jou, Geeft me warmte maar ook kou.
Om me aan mezelf over te geven, En naar boven te begeven.
Wat te rommelen in de kasten, En mezelf te betasten. Dan denk ik aan je handen, En aan de verschillende standen.
In geen tijd is het gefikst ! Maar eigenlijk… zonder jou is dit toch niks.
Dan ben ik eventjes content, Maar ben het pas echt, als jij bij me bent.